پس از آنكه حضرت‌رضا(ع) در سال 200هجري قمري توسط مأمون به مرو فراخوانده شدند، فاطمه معصومه(س) به قصد ديدار برادر به همراه جمعي از برادران و برادرزادگان راهي آن ديار شدند. در مسير، آنگاه كه به ساوه رسيدند با دشمنان اهل‌بيت دچار جنگ سختي شدند و همراهان ايشان به شهادت رسيدند. پس از اين حادثه جانكاه، حضرت معصومه(س) به خادم خويش امر كردند تا ايشان را به قم ببرد و يا بنا بر نقلي ديگر، چون خبر به آل‌سعد از خاندان‌هاي شيعي رسيد از ايشان دعوت كردند تا به قم بيايند.
اقامتگاه ايشان در بدو ورود، منزل موسي‌بن‌خزرج‌بن سعد اشعري بود كه استراحتگاه ايشان شد. وي از اشعريان قم و از اصحاب امام‌رضا(ع) بود كه در اين راه پيشقدم شد و فاطمه معصومه(س) را در خانه خويش منزل داد. آنچه در نقل‌هاي تاريخي شهرت دارد اين است كه ايشان 17روز در اين مكان حضور داشتند و در طول اين مدت، به عبادت پرداخته و دوران بيماري را مي‌گذراندند.
اين مكان پس از وفات فاطمه معصومه(س)، به محل زيارت مردم تبديل و سال‌ها پس از آن واقعه، داراي محراب و گنبد شد. گفته شده چون اين مكان را به نام «سِتّي» مخفف «سيدتي» مي‌شناختند و بسياري از نويسندگان عصر صفوي، فاطمه معصومه را «ستي فاطمه» خطاب مي‌كردند و مي‌نگاشتند، به مرور زمان، نام «ستيه» را بر آن گذاشتند. اين مكان كه به نام «بيت‌النور» نيز شهرت دارد، امروزه در مركز شهر قم واقع است و مدرسه علميه و مسجدي در كنار آن بنا شده است. پس از وفات آن بانو، شيعيان قم پيكر او را تشييع كردند و در قبرستاني به نام بابلان كه حرم كنوني در آن قرار دارد به خاك سپردند. علامه مجلسي در بحارالانوار نقل مي‌كند كه هنگام دفن ايشان، به ناگاه دو سواره ناشناس از جانب صحرا آمدند، بر پيكر مطهر نماز گزاردند و جنازه را دفن كردند و بدون آنكه كسي آن دو را بشناسد، از قبر بيرون آمده و رفتند. موسي بن خزرج، سايباني بر قبر ايشان قرار داد تا اينكه در سال 256ق زينب، دختر امام جواد(ع) كه براي زيارت عمه خويش به قم آمده بود، نخستين گنبد را بر فراز آن بنا كرد. امروزه حرم حضرت فاطمه معصومه(س) در قم، زيارتگاه عاشقاني است كه در روايات، فضيلت زيارتشان معادل با بهشت خوانده شده است.
نظر شما